تجارت بین الملل

صرفه های تولید ناشی از عوامل تولید (مثل نیروی کار ارزان و زمین)، منابع (مثل منابع طبیعی و یا فرآوری شده)، تکنولوژی تولید ویا حتی صرفه جویی هایی در مقیاس تولید (Economies of scale) است. صرفه‌ جویی در مقیاس به معنای آن است که با افزایش حجم تولید، هزینه متوسط تولید هر واحد کالا کاهش می‌یابد. دلایل متعددی برای این مسئله وجود دارد که شامل مواردی همچون: کسب تخفیف در خرید به دلیل حجم بالای خرید، افزایش تجربه و یادگیری کارکنان، کسب منابع مالی بیشتر، سرشکن شدن هزینه‌های بازاریابی در بازارهای وسیع‌تر و بهبود فناوری تولید است. در عین حال، وقتی یک یا چند شرکت در صنعتی دارای صرفه به مقیاس هستند اگر شرکت دیگری بخواهد با آنان وارد رقابت شود، یا باید تولید را در مقیاس انبوه آغاز کند یا متحمّل هزینۀ زیاد تولید در مقیاس کم شود.

بنابر دلایل فوق بدیهی است که برخی از کشورها برای تولید کالاها یا خدمات خاص چون از شرایط مناسب‌تری برخوردار می‌شوند امکان تولید ارزانتر دارند و همین امر جریان روان تجارت بین الملل تضمین می کند و منجر می شود تا اقتصاد جهانی علی رغم اختلافات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی همچنان به رشد خود ادامه دهد.

تجارت بین الملل شامل صادرات، واردات و صادرات مجدد کالاهایی است که هدف از صادرات آنها ورود به بازارهای فرامرزی و کسب سود بیشتر است و کشور وارد کننده نیز هدفش تأمین نیاز موجود درون کشور با هزینه ای کمتر است. اکثراً با مفهوم واردات و صادرات آشنایی دارند اما صادرات مجدد را نمی‌شناسند.

صادرات مجدد شکل خاصی از بازرگانی خارجی و یکی از تجارت های بزرگ دنیا محسوب می شود. صادرات مجدد یعنی از حاشیه تولید پول زیاد درآوردن و یکی از کم هزینه ترین و سودآور ترین فعالیت های اقتصادی محسوب می‌شود. به عبارت دیگر صادرات مجدد نوع خاصی از تجارت بین المللی محسوب می‌شود که شامل هر دو موضوع واردات و صادرات می شود. به عبارت دیگر کالاها و خدمات از یک کشور وارد می‌شوند و طی یک عملیات صنعتی یا فرآوری کم هزینه و یا حتی طبقه بندی و بسته بندی مجدداً یه نام کشور صادر کننده به مقصدی جدید صادر می‌شوند. به عنوان مثال کشور اسپانیا زعفران را به کل فله از ایران می‌خرد و سپس در بسته بندی های مرغوب و توزین شده آنرا به نام زعفران اسپانیایی به مقاصد دیگری از دنیا صادر می کند. این روش حتی دربعضی موارد می تواند در بازارهای داخلی نیز پولساز باشد.